Πανσέληνος στον Άξονα Ταύρου-Σκορπιού: Ο Ιωνάς και το Κήτος

 

Πραγματοποιείται στις 27 Απριλίου 2021, στις 6:31πμ, Πανσέληνος στον άξονα Ταύρου-Σκορπιού, τον άξονα της επιβίωσης και της υλικής και συναισθηματικής ασφάλειας. Ενεργοποιεί σκληρά το τετράγωνο Κρόνου-Ουρανού, την όψη που πολλές φορές έχουμε αποκαλέσει ως «Αποδόμηση και Μεταρρύθμιση», φέρνοντάς μας αντιμέτωπους με επείγοντα ζητήματα επιβίωσης και ασφάλειας. Κορυφώνει, επιπλέον, τη Νέα Σελήνη που προηγήθηκε, την οποία είχαμε παρομοιάσει με την αλληγορία του Σπηλαίου του Πλάτωνα, κι έτσι μας βοηθάει να σπάσουμε τις αλυσίδες, να σηκώσουμε το κεφάλι και να βγούμε σταδιακά από το «σπήλαιο» ή το «καβούκι» μας ώστε να αντικρύσουμε το φως του Ήλιου.

Το γεγονός, άλλωστε, ότι ο Πλούτωνας, μοντέρνος χορηγός της Πανσελήνου, είναι έτοιμος να αναδρομήσει, τονίζει τη διαδικασία της «ανόδου» μας, ως άλλης Περσεφόνης, στον πάνω κόσμο, και τη σταδιακή εγκατάλειψη του κόσμου του σκότους και των σκιών. Μάλιστα, η παρουσία της Αφροδίτης στον Μένκαρ, το στόμα του Κήτους, απλανής που παραπέμπει τόσο στον μύθο της Ανδρομέδας όσο και στην ιστορία του προφήτη Ιωνά, μας θυμίζει ότι χρειάζεται να αναμετρηθούμε με την άβυσσο προτού μπορέσουμε να λυτρωθούμε.  

Σε κυριολεκτικό και υλικό επίπεδο αυτή η άνοδος ή έξοδος αντικατοπτρίζεται στο σταδιακό άνοιγμα της κοινωνίας και της οικονομίας. Σε ένα πιο μεταφορικό και νοητικό επίπεδο, όμως, η έξοδος έχει να κάνει με την απαλλαγή από τις πλάνες στις οποίες μπορεί να βρίσκεται ο καθένας από εμάς καθώς και με την απαλλαγή από φόβους και τοξικά μοτίβα σκέψης και συμπεριφοράς.

Η τριήμερη παραμονή του Ιωνά στην κοιλιά του Κήτους, ταιριαστή προεικόνιση της Σταύρωσης και της τριήμερης Ανάστασης του Χριστού, είναι απολύτως επίκαιρη, και όχι μόνο λόγω των ημερών του Πάσχα…

Αλλ’ εγώ θέλω θυσιάσει προς σε μετά φωνής αινέσεως… Η σωτηρία είναι παρά του Κυρίου… (Ιων. 2:10)

 

Για περισσότερες πληροφορίες για την Πανσέληνο στον άξονα Ταύρου-Σκορπιού ακούστε το σχετικό podcast «Το Ταξίδι του Ήρωα» όπου ο Βαγγέλης Πετρίτσης PhD και η Μαριάννα Χρυσικάκου σχολιάζουν, μεταξύ άλλων, την Πανσέληνο μέσα από ένα πρίσμα αυτογνωσιακό και αυτοθεραπευτικό.